Het oude ecosysteemmodel was geoptimaliseerd voor goedkope, hands-off groei (subsidies, afhankelijkheid hackathons,...). Het probleem was dat bouwers gedwongen werden te raden wat ze moesten bouwen, omdat strategische doelen niet duidelijk gecommuniceerd konden worden aan een rumoerige gemeenschap. De informatie-asymmetrie doodt onmiddellijk elke kans op succesvolle groei Daarom de verschuiving naar protocollen die een premie betalen om producten intern te bouwen (werven, toezicht houden, enz.). Het kernteam bepaalt wat en hoe om ervoor te zorgen dat er afstemming is, wat de kans op succes dramatisch vergroot.