Dood door duizend dashboards Dashboards zouden onze redder moeten zijn, met de belofte van de professionaliteit van een vliegtuigcockpit met schone meters, duidelijke wijzers en een enkel overzicht van wat er aan de hand is. Eén blik en je zou weten of je product of bedrijf soepel vliegt. Dat was de droom. De realiteit is het gevoel vast te zitten in een controlekamer met 10.000 knipperende schermen. Geen helderheid, alleen chaos. Zo ziet het leven in dashboardhel er eigenlijk uit: 1. Tegenstrijdige waarheden. Je opent vijf dashboards en krijgt vijf verschillende cijfers voor dezelfde metric. Welke moet je geloven? 2. Eindeloze schattenjachten. Om een simpele vraag te beantwoorden, moet je views van meerdere dashboards aan elkaar rijgen. Als je wilt begrijpen of het aantal wekelijkse actieve gebruikers groeit onder Amerikaanse iOS-gebruikers die mannelijke zijn en tussen de 13-17 jaar oud, heb je misschien vier aparte dashboards nodig. Er is geen snelle manier om dieper te graven. 3. Oppervlakte, geen diepte. Dashboards vertellen vaak wat er is gebeurd, maar niet waarom. Metrics stijgen of dalen, maar de oorzaak blijft verborgen. 4. Cognitieve overbelasting. Het enorme aantal dashboards creëert ruis. Teams besteden meer tijd aan het doorzoeken van nuttige signalen dan aan het nemen van beslissingen. 5. Gebrek aan vertrouwen. Zonder een enkele bron van waarheid stoppen dashboards met het zijn van instrumenten van vertrouwen en worden ze bronnen van debat. Het antwoord is niet "nog één dashboard", het is een heruitvinding van hoe inzichten en analyses worden verteld, niet alleen getoond. Dashboards moeten stoppen met het zijn van statische raster van KPI's en beginnen met het worden van levende verhalen die vragen beantwoorden. Hoe ziet dat eruit? Lees meer op Opinionated Intelligence, onze nieuwe Substack over de kunst en wetenschap van analytics: opinionatedintelligence dot substack dot com.