Een maand geleden op dit uur zat ik rustig in de gang van het Timponogos ziekenhuis. De ziekenhuisvloer waar we moesten wachten was leeg, stil en somber. Ik zal nooit vergeten dat de politieagent die een van de deuren bewaakte tranen in zijn ogen had terwijl hij me vertelde dat zijn zoon aan de UVU zat.