Od 1630 roku, rekultywacja gruntów sprawiła, że Boston stał się ponad 10 razy większy

Ta mapa porównuje linię brzegową Bostonu z 1630 roku, przedstawioną na czerwono, z jej konturami z 1999 roku, przedstawionymi na szaro. Oryginalny półwysep Shawmut miał zaledwie około 487 akrów. Na przestrzeni wieków ogromne projekty inżynieryjne wypełniły płycizny i zatoki, tworząc nową ziemię w Back Bay, South Bay, East Boston, Charlestown i na lotnisku. Łącznie odzyskano ponad 5000 akrów, co sprawiło, że Boston stał się ponad dziesięć razy większy niż w chwili założenia. Projekt Back Bay w XIX wieku wymagał jedynie wyrównania pobliskich wzgórz w Roxbury i przez dziesięciolecia transportowania żwiru pociągiem. Lotnisko Logan zostało później zbudowane niemal w całości na odzyskanej ziemi. Te projekty dały Bostonowi dużą część ziemi, na której stoi dzisiaj, ale także zatarły tereny podmokłe, które niegdyś kształtowały port i jego ekosystemy.

Jedną z najbardziej ambitnych części rekultywacji gruntów w Bostonie było zasypywanie Back Bay w XIX wieku. Bagna zostały osuszone, a następnie powoli wypełnione żwirem, który przywożono z Roxbury, oddalonego o kilka mil. Całe wzgórza zostały ścięte na potrzeby projektu, a pociągi kursowały niemal nieprzerwanie przez dziesięciolecia, aby przetransportować ziemię. Kiedy projekt został zakończony, to, co kiedyś było płyciznami przypływowymi, stało się jedną z najbardziej eleganckich dzielnic Bostonu, z szerokimi bulwarami i rzędami domów w stylu brownstone. Przemiana była tak gruntowna, że większość osób spacerujących po Back Bay dzisiaj nigdy by nie zgadła, że stoją na gruncie, który kiedyś był pod wodą.