Zanim mój syn rozpoczął chemioterapię, wspólnie ustaliliśmy zestaw warunków, które musiał spełnić, abyśmy obaj mogli czuć się pewnie, że to właściwy krok: 1. Żadne chemikalia ani operacje przed 18 rokiem życia. Kropka. 2. Musiał być w stanie bez emocji recytować przeciwne stanowiska, w tym trudne i krytyczne perspektywy, na temat alternatywnych metod leczenia raka. 3. Musiał dokładnie zbadać i zrozumieć potencjalne komplikacje, w tym ryzyko długoterminowe, takie jak przewlekły ból i zależność od przemysłu medycznego. 4. Dwa lata terapii, aby sprawdzić, czy można to rozwiązać w ten sposób. 5. Długi weekend w lesie na samotnej medytacji, modląc się do Boga i łącząc się z najgłębszymi częściami siebie, aby upewnić się, że to będzie właściwa decyzja. Po zrealizowaniu wszystkich tych punktów i spędzeniu dużo czasu na kontemplacji, zdecydował się rozpocząć chemioterapię, gdy miał prawie 20 lat. Biorąc pod uwagę powagę jego objawów, była to najlepsza opcja dla niego. Nie sądzę, aby większość krytyków chemioterapii była przeciwko niej, gdy jest to w pełni przemyślana interwencja, która rzeczywiście leczy ludzkie cierpienie. Myślę, że większość krytyków jest przerażona obojętnością naszej kultury wobec dzieci i wrażliwych dorosłych, którzy decydują się na naprawdę zmieniające życie procedury w atmosferze zysku i medycznych nadużyć oraz niekrytycznej presji ideologicznej. Ale gdy chemioterapia jest w pełni i mądrze rozważana oraz ograniczona do dorosłych, którzy wyrażają zgodę, myślę, że ratuje życie.