Czasami trudno jest mieć tę permanentnie optymistyczną perspektywę na życie. Ale szczerze mówiąc, nie potrafię wyobrazić sobie innego sposobu istnienia. Marzę i mam nadzieję na lepszą przyszłość, niekoniecznie dla siebie, ale dla mojego syna. I kurczę, nie wiem dokładnie, co zrobić ani jak moje działania mogą wpłynąć na tę przyszłość, ale będę kontynuować to, co robię. I iść naprzód ku jaśniejszej przyszłości. Zawsze będę dbać o to, aby wspierać moich współczłowieków w ich prawie do swobodnego wypowiadania się w otwartym i publicznym dyskursie, niezależnie od tego, czy zgadzam się z tym, co mówią, czy nie, i upewnię się, że mój syn rozumie, jak ważne jest to prawo i jak nie możemy go stracić z oczu. Musi szanować i dbać o swoich współczłowieków, bo wszystko, co mamy, to siebie nawzajem. I nigdy nie ulegać woli tych, którzy tylko chcą nas podzielić, nienawidzić się nawzajem i zniszczyć siebie. Aby iść naprzód, musimy to robić razem. Musimy to zrobić, aby przyszłość dla tych, którzy dopiero uczą się chodzić, niezdolnych do formułowania zdań, dopiero zaczynających uczyć się podstaw matematyki i patrzących na swoich rodziców jako na przykłady tego, jak istnieć w tym świecie, była pięknym i spokojnym światem do życia. To wszystko dla nich. Zawsze uwielbiałem ten cytat Sagana, więc na tym zakończę. Dużo miłości dla was wszystkich ❤️ „Pomimo wszystkich naszych niedoskonałości, ograniczeń i błędów, my, ludzie, jesteśmy zdolni do wielkości.”