Als een voormalig internetverslaafde "egirl" kan ik zeggen dat het leven een prachtig punt heeft bereikt waar wat er in mijn echte leven gebeurt beter is dan mijn online leven. Maar ik kijk niet langer met minachting naar mijn online leven, of als een of andere giftige, kankerverwekkende tumor die ik moet kwijtraken. Mijn online leven is gewoon een zoete aanvulling op het overvloedige echte leven dat ik voor mezelf heb opgebouwd. En deze uitspraak lijkt misschien gek voor normale mensen die niet hebben meegemaakt dat ze volledig hun Zijn in hun internetpersoonlijkheid hebben verloren. Maar ik heb eindelijk een balans gevonden, een evenwicht, waarin ik met gemak en dankbaarheid in beide werelden kan bestaan. Hiervoor ben ik dankbaar.