Een alpha-project lanceert uit het niets en neemt een vlucht, waardoor iedereen op het verkeerde been wordt gezet. De meeste mensen nemen ofwel te vroeg winst of missen het volledig. Ze haasten zich dan om het volgende gerelateerde project te vinden, een "beta" die dichtbij genoeg lijkt om dezelfde meta te volgen. Naarmate dit zich opbouwt, blijven steeds meer degen-spelers verder rekken, zich stapelend in zwakkere en zwakkere inzetten - betas van betas, gedreven door een van de ergste emoties - hebzucht. Uiteindelijk bereikt het geheel een punt waar: - De kernmeta is verdund over te veel laagwaardige projecten, - Spelers beginnen te beseffen dat de muziek voor het spel van stoelendans versnelt, dus nemen ze steeds sneller winst. Bewegingen worden kleiner, meer PnD-stijl en meer mensen beginnen te verliezen dan te winnen, - Oplichters en dode projecten komen binnen, ruggen net genoeg om deelnemers te laten schrikken en pijnlijke lessen te leren. Wanneer dat gebeurt, stroomt de aandacht snel weg. Laatste jagers blijven vastzitten, verliezen steeds meer naarmate de cyclus zich ontvouwt. De meerderheid zou veel beter af zijn als ze stopten bij die semi-geldige beta… Maar hebzucht en FOMO zijn krachtige krachten. Vroege spelers eten het meest. Midden-spelers eten een beetje. De meerderheid die als laatste arriveert, wordt verwoest - gokt het grootste deel, zo niet al hun winsten van de originelen weg.