De afgelopen week heeft me meer geleerd over deze ruimte dan de afgelopen jaren. Ik zag een gemeenschap samenkomen om te spreken voor vrijheid, voor vrede, voor de kinderen van Gaza. Kunstwerken werden met zorg, gedachte, pijn en menselijkheid gemaakt. Ontelbare mensen kwamen opdagen, kunstenaars die kunstenaars steunden, verzamelaars die kunstenaars steunden. De meesten kochten meer dan één stuk en deelden trots hun aankopen, tijdlijnen die gloeiden in rood, zwart, wit en groen. Weet je wie ik niet zag? De zelfverklaarde beschermheren van de kunsten en denkleiders. Ze waren stil. Geen verzameling, geen steun van welke aard dan ook. De kracht van deze ruimte komt van degenen die de waarden ervan leven en ademen. Niet de hype, niet de tassen, niet de samenzwering. Het komt van de kunstenaars die hun ziel in hun werk gieten, die elkaar steunen, en van degenen die hun stemmen delen en versterken. In een paar dagen leerde ik dat wat echt belangrijk is, niet wie het hardst schreeuwt, of wie zich een expert noemt, maar degenen die opkomen als het er het meest toe doet. Dank aan @ArtForHumanityx en degenen achter dit initiatief voor het organiseren van zo'n geweldige fondsenwervingsactie, en aan iedereen die kwam opdagen ter ondersteuning.