Het permanente principe van ervaring in de politiek is dat van ontkenning van voldoening. Massapolitiek zijn in wezen drama's die mobiliseren door de belofte van catharsis, waardoor een anticipatie van catharsis ontstaat die sociale tragedies vervormt en catharsis voorkomt. Verlangens worden tegengewerkt in hetzelfde proces dat ze genereert, zonder ooit een cathartisch bevredigende climax te bereiken. De onophoudelijke stroom en atmosferische verzadiging van gebeurtenissen zorgt voor een eindeloze anticipatie zonder verlichting, of het nu gaat om de zekerheid van een laatste verwoesting of onthullende flitsen van succes. Een eindeloze masturberende sessie zonder climax.