Leuke feit: nadat ik het volledige manuscript van mijn boek had ingeleverd, vroeg mijn redacteur me om het uit te printen, het in stukken te knippen en de gedachten volledig te reorganiseren. Ze zei: De inhoud is er, het verhaal niet. Dit lijkt misschien normaal voor degenen die het proces hebben doorlopen maar het heeft me VERWOEST! Ineens dacht ik: "Nou, ze hebben me eindelijk door. Ik ben geen auteur!" En het deed me denken aan een herinnering: Ik herinner me dat mijn coach op de middelbare school het meest tegen me schreeuwde tijdens de training. En op een dag brak ik in tranen uit. Hij kwam naar me toe en zei: "Ik ben het strengst voor degenen die het meeste potentieel hebben." Die zin heeft me veranderd. Je bent in het spel. Wees coachbaar. Twintig jaar later voelde het verzoek van mijn redacteur als die coach aan de zijlijn... Ze exposeerde me niet als een oplichter.....ze wees naar mogelijkheden. Dus ik heb twee weken op de vloer doorgebracht met scharen, tape en 300 versnipperde pagina's....