“Geloof in Iets” Werkt Niet Meer Deze laatste NFT-heropleving, en de nostalgische kreten van OG's die nieuwkomers aansporen om "gewoon te wachten, je begrijpt niet hoe wild het kan worden"... deed me denken. Niet alleen over de huidige staat van NFT's, maar over de bredere mechanismen van geloof in cryptomarkten. Specifiek bracht het me terug naar een zin die ooit hele cycli definieerde: Geloof in iets. Het was meer dan een slogan. Het was een strijdkreet die de geest van vroege crypto vastlegde: een tijd waarin richtinggevende overtuiging zeldzaam was, tribalism werd beloond, en een keuze maken, welke keuze dan ook, beter was dan aan de zijlijn te blijven staan. Maar hier is het probleem: ik denk niet dat die zin nog werkt. Erger nog, ik denk dat het in de huidige omgeving stilletjes misleidend is. Semantisch gezien is “geloof in iets” open-ended. Het vereist geen precisie, alleen toewijding. Het suggereert dat geloof, op zich, waarde heeft, ongeacht waar het op gericht is. Maar in de praktijk heeft de zin altijd een onuitgesproken implicatie gedragen: het betekent niet geloof in iets, het betekent geloof in dit. Die ambiguïteit was nuttig in eerdere cycli. Vroeger was de optionele keuze in crypto laag. Er waren maar een handvol levensvatbare weddenschappen. Dus wanneer iemand zei geloof in iets, was het een hondensignaal voor wat iedereen al wist: we draaien allemaal naar dezelfde handel. Liquiditeit had nergens anders heen te gaan. Geloof had focus. En die focus creëerde manieën. Maar de markt van vandaag is anders. De optionele keuze is niet langer beperkt, het explodeert. NFT's, ALTs, memecoins, DeFi, DePIN, AI, enz. Elke hoek van het ecosysteem heeft zijn eigen niche, zijn eigen gelovigen en zijn eigen liquiditeitsbron. In zo'n omgeving wordt geloven in iets contraproductief. Het fragmentariseert aandacht en splintert kapitaal. Iedereen gelooft....maar iedereen gelooft in iets anders. ...