Kiedyś moja rodzina miała angielskiego buldoga o imieniu Buddy. Był szalony. Kiedy zapraszałem przyjaciela, on rzucał się na niego, a ja czasami musiałem zatrzaskiwać drzwi przed jego nosem, gdy leciał w powietrzu w kierunku mojego przyjaciela w trakcie skoku. Często po prostu siedział na kanapie, wciągając się w nią, warcząc na nas, podczas gdy oglądaliśmy telewizję, po prostu siedział tam, warcząc z wkurzoną miną. Ugryzł moją babcię, raniąc jej rękę. Był złośliwy dla wszystkich w mojej rodzinie, z wyjątkiem mnie. Kiedy się załatwiał, przybierał dziko zawstydzoną minę, bardzo wrażliwą, jakby mówił: "proszę, nie przeszkadzaj mi teraz." Miał mały kikut zamiast ogona, więc kiedy był szczęśliwy, machał całym tyłem ciała. Zmarł na guza mózgu, co prawdopodobnie sprawiało, że był taki złośliwy przez cały czas. Kochałem tego psa.