Hades 2: alles wat je leuk vond aan Hades, maar dan meer ervan. Een bijzonder hoogtepunt voor mij tot nu toe is het Siren-lied "Ik ga je ogen uitkrabben (en je verdrinken tot de dood)", wat, spoilers, de meest voorkomende manier beschrijft waarop mijn runs ten einde kwamen gedurende minstens acht uur.

Ik voel me deze keer minder emotioneel verbonden met het verhaal. Hades, de originele, had enkele van de beste meditaties over vader/zoonrelaties die ik in moderne media heb gezien, met enige verkenning van de complexiteit van de specifiek mannelijke ervaring. Maar nog steeds in het vroege hoofdstuk.

Misschien krijgt het later meer diepgang/gewicht. Hoe dan ook: grondig vermakelijke roguelike. Als je daarvan houdt, zul je het leuk vinden.

(Als ik enige mate van genre-inzicht heb: in de vroege uren van het spel wordt er een eenvoudige wraakverhaal opgezet. De grote slechterik heeft je familie onrecht aangedaan. Nu ga je hetzelfde bij hem doen. Ik... denk dat het waarschijnlijk is dat de verteller dat gaat proberen te ondermijnen)

(Hoewel, zoals al gesuggereerd, de hoofdpersoon een vrouw is, en als je "Je bent een held van ongecompliceerde rechtvaardigheid en zult in je kracht komen en je vijanden voor je uit drijven" in de afgelopen jaren schrijft, heb ik het gevoel dat je een vrouwelijk personage schrijft met p=0.95 of beter.)