Het spijt me, maar ik moet dit zeggen. Het is diep verontrustend dat zo weinig mensen praten over de Palestijnse gedetineerden die af en toe door Israël worden vrijgelaten. Dit is een foto van een van hen, die vijf dagen geleden is vrijgelaten na maandenlang vast te hebben gezeten. Deze individuen hebben onvoorstelbare omstandigheden doorstaan. Velen hebben familieleden verloren terwijl ze vastzaten. Sommigen kwamen pas bij hun vrijlating te weten dat hun dierbaren waren omgekomen. Waarom worden hun verhalen niet nauwlettend gevolgd? Waarom worden hun namen, gezichten en stemmen niet gedeeld? Er is absoluut niets mis met het versterken van de ontvoering en vrijlating van activisten, of ze nu uren of dagen vastzitten. Maar waarom verdwijnt diezelfde energie als het om Palestijnen gaat? We kennen het antwoord. Hun arrestaties, misbruik en zelfs sterfgevallen zijn genormaliseerd tot het punt van onzichtbaarheid. Zelfs wanneer we hun verhalen delen, krijgen ze nauwelijks aandacht. Het is hartverscheurend en frustrerend om te zien dat zoveel mensen, waaronder grote accounts die een aanhang hebben opgebouwd door pleitbezorging voor Gaza, hierover zwijgen. Je mist de kern.