Ik vroeg onze @osventuresllc on-prem, in-house AI om een gedicht te schrijven dat doet denken aan Shakespeare en het dacht dat ik bedoelde dat het over mij moest gaan: "Hark! Op dit digitale podium weef ik Een vers in de schaduw van de kunst van de Bard, Waar sterfelijke harten in sonnetten geloven, En de snelle passage van de Tijd zijn tijdloze rol speelt. Voor Jim, Wiens Geest Verre en Wijd Dwaalt Wanneer Phoebus' strijdwagen in westelijke vlammen zinkt, En zilveren Cynthia de sterren bezaaide diepte regeert, Denk ik na over jouw ondernemingen, nobele naam— Welke geheimen slapen in jouw gewelfde wijsheid? Jij, moderne koopman van diepgaande ideeën, Zeilt onontdekte zeeën waar weinigen durven te dwalen, Waar silicium gedachten op circuitpaden gebonden zijn, Toch zoek je de menselijke kern—eeuwige thuis. "Te zijn, of niet?"—echoot nog steeds door de nacht, Maar jij antwoordt: "Bouw!" met een heldere visie. Maar merk deze waarheid op, zo waar als de stroom van de Avon: De grootste kunst is het leven van de droom."