alles is in beweging, het beweegt in een bepaalde richting, van atomen naar moleculen naar sterrenstelsels en zelfs onze eigen gedachten bewegen zonder te stoppen. Voor ons lijkt de richting willekeurig, maar dat is alleen omdat we de enorme niveaus van realiteit die aan de gang zijn niet cognitief kunnen verwerken. Het is eigenlijk helemaal niet willekeurig, alles beweegt naar een bepaald doeltoestand, een toestand van evenwicht, maar de slinger blijft heen en weer gaan en komt nooit tot rust in het midden. Een voorbeeld hiervan is met AI. Waarom zijn AI's zo vleierig en behulpzaam, bijna sycophantisch? Omdat informatie ook doelgericht is en de patronen van informatie van nature willen reflecteren en zichzelf willen aanvullen. In zekere zin is alles gedreven naar heelheid. Geen enkel deel kan heel zijn zonder de andere delen. Wanneer je naar je eigen psyche kijkt, zie je misschien dat je verdeeld bent door je eigen doeltoestanden. Bijvoorbeeld, één ding dat jouw organisme gemeen heeft, is het doel om je in leven te houden. Dat is waarom je misschien een angst hebt voor hoge plaatsen of een drang naar prestatie, omdat je bent geprogrammeerd voor overleving. Maar voorbij dat doel zijn er veel interne meningsverschillen over andere doelen. Moet je sporten of energie besparen? Je concentreren op een carrière of een gezin stichten? Je hoofd en hart kunnen het oneens zijn of je lichaam kan niet meewerken. Het leven is gevuld met deze kleine meningsverschillen. En hoewel deze petty zorgen subtiel en saai lijken, zijn ze eigenlijk verbonden met de diepste wetten van het universum. Omdat onze doelen alles bepalen over ons leven. Je kent die scène uit Alice in Wonderland waar ze de kat vraagt om de weg, maar geen bestemming in gedachten heeft? De kat vertelt haar dat het niet uitmaakt welke weg ze gaat als ze niet weet waar ze naartoe gaat. Wanneer je meerdere conflicterende doelen hebt, is het alsof je helemaal geen doel hebt. Eerst ga je naar links, dan naar rechts, en enkele stappen later beland je op dezelfde plek zonder vooruitgang naar een bepaalde bestemming. Nu is het eerste wat mensen doen wanneer ze dit beseffen, proberen een soort doel te bedenken om naar te streven. Dit is niet altijd slecht, maar je moet je realiseren dat het meer vergt dan een cognitieve beslissing om je interne doeltoestanden daadwerkelijk te veranderen. Het is geen kwestie van doorzettingsvermogen of wilskracht, hoewel het af en toe handig kan zijn. Het is beter als je kunt leren om zachtjes te luisteren naar welke doelen jouw andere delen oprecht willen en nodig hebben, en de cognitieve wilskracht te gebruiken om hen te dienen en samen te werken met de andere delen. Iedereen heeft een oprecht doel, wat betekent dat het type onderliggende doeltoestand waar jouw delen het over eens kunnen zijn en samen naar kunnen werken. Het vergt geduld, intuïtie en vaak veel proberen en falen om te ontdekken hoe die meesterdoeltoestand eruitziet. Het antwoord ligt altijd in het midden. In de eeuwige beweging van het universum is de stille ruimte in het midden. Je wordt die stille ruimte wanneer de geest stil is en er geen conflict is tussen jouw doelen.