Het is de moeite waard om te onthouden dat terwijl libs iedereen fascist noemen een deel is van een opzettelijke, cynische strategie om autoritarisme, politieke geweld en het ongedaan maken van normen te rechtvaardigen, veel libs echt geloven dat het Duitsland in 1935 of 1939 is en zichzelf volledig gek hebben gemaakt.

Waarom iedereen Econ 101 zou moeten volgen: We hebben kiezers nodig die begrijpen dat het moeilijker maken om mensen te ontslaan, het moeilijker maakt om mensen aan te nemen.

The Sopranos is een groot kunstwerk, wat betekent dat mensen van alle lagen van de bevolking aspecten kunnen vinden die ze waarderen en waarmee ze zich kunnen identificeren, maar de kern van het verhaal is dat je daden een moreel gewicht hebben dat niet kan worden gerechtvaardigd. Tony is een moderne Rodion Raskolnikov, die lijdt onder zijn zonden. Iedereen in zijn leven probeert zijn gedrag te rechtvaardigen: zijn vrouw, zijn geestelijke leiders, zijn mannen, zijn vader en oom. Dus zoekt hij behandeling voor de fysieke en psychologische effecten van zijn daden. Ook daar vindt hij een luisterend oor, een vrouw die zo aangetrokken is tot zijn onverzoenlijke kwaad en onmiskenbare charme dat zij ook een middel wordt om de werkelijke oorzaak van Tony's kwellingen te verbergen. Dr. Melfi biedt een reeks externe oorzaken aan, eerst de chemische onbalans, dan Tony's mishandelende ouders. Zijn gewelddadige vader en zijn narcistische onstabiele moeder. De constante externalisatie leidt nergens toe. Er is geen herstel, er is geen genezing, omdat de oorzaak niet extern was. De show biedt een blik op drie generaties sopranos, hoe de nabijheid van deze zonde langzaam corrumpeert. De liefdevolle zoon wordt een gangster, de gebruikte en misbruikte dochter zoekt toevlucht in elke geestelijke beweging van de afgelopen 50 jaar. De kleinzoon wordt een verliezer die alle verantwoordelijkheid ontloopt en niet volwassen kan worden. De intelligente en mooie kleindochter wordt steeds defensiever over haar familie. Ze sublimeert haar haat jegens de "vervolging" van haar vader in een bredere aanval op het concept van wet en orde. Ze wordt gezien terwijl ze zich uitspreekt tegen de carcerale staat, en werkt om buitenlanders te helpen rechtszaken aan te spannen tegen de Amerikaanse overheid. Ze valt zelfs voor mannen die precies zoals haar vader zijn. Teruggezogen in het leven. Het verhaal biedt een diep conservatief perspectief op de menselijke natuur en de gevolgen van zonden. Je kunt voelen dat de schrijvers beginnen te schuren, inclusief bijkomende liberale stemmen: de zwarte dokter, de zoon van de eerste zwarte vrouw die geneeskunde beoefent, feitelijk wordt zwart criminaliteit veroorzaakt door Italiaanse gangsters, enzovoort... Ik denk dat deze elementen zijn waar progressieven zich aan vastklampen om te zeggen: "zie je, dit is een van ons!" Elementen die volledig kunnen worden weggelaten zonder dat het plot eronder lijdt.