Praktycznym sposobem na wykorzystanie świetnego modelu myślenia jest rozszerzenie kompilatora, aby wykrywał problemy, których jeszcze nie potrafi wystarczająco dobrze znaleźć. Mówiąc inaczej, nowe komunikaty o błędach, które wykrywają nowe klasy błędów. Na przykład, niedawno napisałem dość dużą (15k tokenów) aplikację w czystym C. Ten plik implementuje kilka zaawansowanych funkcji w HVM, który jest językiem liniowym, w którym zmienne nie mogą być używane więcej niż raz, pod ryzykiem uszkodzenia pamięci. To bardzo subtelny błąd. Ręczne przeszukiwanie całego pliku wizualnie zajmie wieki. Debugowanie jest bardzo trudne. Straciłem na to godziny/dni w przeszłości. Tym razem po prostu napisałem zapytanie prosząc AI o wykrycie nieliniowych użyć - czego GCC nie jest w stanie zrobić. Nie wykryło wszystkich błędów od razu, więc musiałem kilka razy uruchomić zapytanie. Niemniej jednak, szybko wskazało miejsca w kodzie, które były błędne, co pozwoliło mi szybko je naprawić. Kontynuowałem uruchamianie zapytania, aż zaczęło halucynować, co zasadniczo oznacza, że większość błędów zniknęła.