Właśnie skończyłem "Tworzenie Księcia Persji" autorstwa @jmechner, wydaną przez @stripepress. Napisałem kilka myśli na temat tego, dlaczego to uwielbiam i dlaczego to tak rzadki, surowy wgląd w kreatywną podróż: To wspaniale czytać o szczegółach tworzenia czegoś nowego w trakcie jego powstawania, a nie z rewizjonistyczną narracją, która tak często towarzyszy wspomnieniom i biografiom. Dzienniki Jordana Mechnera są pełne osobowości i życia, a jednocześnie często zawierają istotne informacje o procesie. To także argument na rzecz cudów regularnego prowadzenia dziennika. Po prostu pisanie dla siebie, prowadzenie rozmowy w przód i w tył w czasie, a może pewnego dnia także dla świata. Nie mogłem się powstrzymać od śmiechu na myśl o ciągłych neurozach i pragnieniu podążania inną ścieżką, czy to w rozwoju gier i scenariopisarstwie, czy w San Francisco, Nowym Jorku i Paryżu, czy w kontynuacjach i nowych grach. To uroczy, intymny wgląd w chaotyczny proces stawania się, i jak czasami widzimy rzeczy z niezwykłą klarownością, a innym razem z zabawną hiperbolą (na pozytywnie lub negatywnie). Pod koniec doceniłem uświadomienie Jordana, że rzadko, jeśli kiedykolwiek, żałował swoich błędów zlecenia (podejmowania zbyt dużego ryzyka), ale ma wiele żalów dotyczących swoich błędów zlecenia (bycia zbyt pasywnym). Refleksja Jordana współbrzmi z tym, co Steve Jobs kończy swoje przemówienie w Palo Alto w "Stwórz coś wspaniałego": "Teraz, gdy żyjesz swoją łukiem na niebie, chcesz mieć jak najmniej żalów. Pamiętaj, że żale różnią się od błędów. Błędy to te rzeczy, które zrobiłeś i chciałbyś móc je powtórzyć. W niektórych byłeś głupcem (zwykle w sprawach kobiet). W innych byłeś przestraszony. W innych zraniłeś kogoś innego. Niektóre błędy są głębokie, inne nie. Ale jeśli twoje intencje były czyste, prawie zawsze są w jakiś sposób wzbogacające. Więc błędy to rzeczy, które zrobiłeś i chciałbyś móc je powtórzyć. Żale to najczęściej rzeczy, których nie zrobiłeś, a chciałbyś je zrobić. Wciąż żałuję, że nie pocałowałem Nancy Kinniman w szkole średniej. Kto wie, co mogłoby się wydarzyć? Może ona też tego żałuje…" Jest zabawna linia pod koniec, gdzie Jordan niemal dosłownie pisze: "możesz po prostu robić rzeczy." Ta książka jest, oczywiście, o długiej i krętej drodze do robienia właśnie tego: tworzenia czegoś z niczego—nie dlatego, że otrzymałeś wyraźne pozwolenie lub dlatego, że byłeś pewny, że dasz radę (chociaż Jordan często jest niezwykle pewny nieuchronnego sukcesu Księcia)—ale dlatego, że każda osoba ma w sobie bezdenną studnię, czekającą na to, by zostać przelana na stronę, kod lub film. To książka, która odsłania magię i mówi, dlaczego nie ty również?