Het enige wat ik echt wil, is ontsnappen aan de matrix. Het kan me niet schelen om een herenhuis te hebben, designermerken, of miljoenen te achtervolgen voor status of macht. Waar ik om geef, is vrijheid. De mogelijkheid om elke dag weer wakker te worden en te beslissen hoe ik mijn tijd doorbreng, op mijn voorwaarden. Vanaf het moment dat we geboren worden, programmeert de maatschappij ons om naar school te gaan, goede cijfers te halen, voor een bedrijf te werken tot je 70 bent, en dan hopen dat je gezond genoeg bent om te genieten van wat er nog over is. Niet ik. Ik wil nu van mijn leven genieten. Voor mij is het grootste risico in het leven niet het nemen van risico's... het is veilig spelen. Een 9-tot-5 baan tot ik 70 ben, is de grootste gok van allemaal. Mijn diepste angst is dat ik mijn laatste dagen vul met spijt. Ik wil er geen. Ik wil terugkijken en weten dat ik het leven op mijn eigen voorwaarden heb geleefd, elke stap van de weg. Ik ben dichtbij. Ik kan het voelen. Volgend jaar is het jaar waarin ik vrijbreek.

Ik verkoop een aantal van mijn huurwoningen. In de afgelopen vier jaar heb ik drie huurwoningen gehad. Tussen het verloop van huurders, dure reparaties, ontruimingen, stijgende onroerendgoedbelasting en torenhoge verzekeringspremies... heb ik uiteindelijk geld verloren. Ondertussen is mijn aandelenportefeuille deze afgelopen week met $148k gestegen. Het is veilig om te zeggen dat de "boomer gurus" op YouTube me de droom verkochten en het bleek de slechtste beslissing van mijn investeringsreis te zijn. Maar goed... je leeft, je leert, en je past je aan.