Ik opende vandaag mijn feed en zag talloze berichten van Gazanen die wanhopig hopen op een einde aan deze oorlog op welke manier dan ook, en de enorme teleurstelling die ze hebben nadat velen die beweerden hen te steunen tijdens de afgelopen twee jaar hen nu vragen om door te gaan met het worden gedood omdat ze het voorstel van Trump om de oorlog te beëindigen niet leuk vinden. Schaamte voor iedereen die hun naam heeft gebruikt en weigert naar hun behoeften te luisteren.

Wat betekent het om in een ontheemdingstent te leven? Ik sprak onlangs met vrienden in Gaza, midden in de grootste ontheemdingcampagne die het Israëlische leger heeft uitgevoerd: meer dan een miljoen mensen gedwongen uit Gaza-Stad en gepropt in fragiele tenten langs een smalle strook van de kust. Een vriend vertelde me: “Hamza, we voelen ons alsof we in de Middeleeuwen leven. Geen elektriciteit, geen gas. Wanneer we erin slagen om een beetje voedsel te vinden, begint de strijd pas echt. We besteden uren aan het zoeken naar hout om mee te koken, ook al maakt de rook onze kinderen aan het hoesten. Of we eten iets vervuilds, of we eten helemaal niet. 's Nachts hoor je bombardementen en artillerie terwijl je in een tent zonder muren zit.” Een andere vriend voegde toe: “Een van de dingen die ik het meest mis, is een toilet. Weet je wat het betekent dat velen van ons al bijna een jaar geen echt toilet hebben gebruikt? We graven gaten in het zand, of gebruiken emmers. Douchen betekent flessen vullen met water en proberen een beetje privacy te vinden achter een doek. Ondertussen stoppen de insecten, vliegen en ziekten nooit. En zelfs als je ziek wordt, zijn er geen apotheken om naar toe te gaan.” Leven in een tent betekent het opgeven van de meest basale vormen van waardigheid. Er is geen privacy, noch binnen de tent waar hele gezinnen samen gepropt zitten, noch buiten waar tenten zo dicht op elkaar staan dat elk geluid, elke ruzie, elke schreeuw te horen is. Kinderen groeien op zonder rust. Stellen hebben geen ruimte. Ouderen hebben geen comfort. Elke hoek voelt tijdelijk, blootgesteld en geleend aan. Het is een leven waarin dagelijks overleven elke andere menselijke aspiratie vervangt. Waar het gebrek aan schoon water, veilig voedsel, medicijnen en onderdak langzaam zowel lichaam als geest verplettert. Waar wat je het meest mist geen luxe is, maar de dingen die je ooit als vanzelfsprekend beschouwde: een toilet, een deur, een muur, de mogelijkheid om te koken zonder rook in te ademen, of de kans om te slapen zonder je af te vragen of je tent door de volgende inslag zal worden geraakt. Dat is wat het betekent om in een ontheemdingstent te leven.