NFTStrategy doet iets heel vreemds met "grote namen" collecties en het zou bullish kunnen blijken voor lange termijn collecties (iets dat er al een tijdje niet goed uitziet) en bullish voor de makers van die collecties in het algemeen. Een strategie tokeniseert niet een collectie als geheel, het tokeniseert de vloer van de collectie. Het kapitaliseert op die rustwaarde voor wat wij als verzamelaars en gemeenschap de minst waardevolle stukken binnen een collectie hebben geacht. De "meer waardevolle" stukken kunnen ofwel uit de strategie worden gehaald met een opslag van 20% of komen helemaal niet in de strategie terecht. Wat dit betekent is dat in plaats van dat de curve van een lange termijn collectie eruitziet als een klokvorm: ▂▃▃▅▇▅▃▃▂ We het sociaal manipuleren naar een halter: ▇▇▂▂▂▃▅▇▅ Minder wenselijke uitkomsten worden allemaal in hun eigen pseudo-gefractioneerde emmer geplaatst, terwijl de meer wenselijke uitkomsten hun weg naar de top van de markt vinden als individuele verkopen (of voor altijd worden vastgehouden). Als analogie, het is bijna alsof je een aandeel zou kunnen kopen van elke Picasso die momenteel niet in een museum hangt. Dat is een behoorlijk coole hefboom om te gebruiken, en maakt investeren in een kunstenaar gemakkelijker. Het legt ook minder druk op die kunstenaar om zich zorgen te maken over "schaarste" omdat het slechtste geval voor hen is dat er een ander stuk wordt toegevoegd aan de collectieve taart van "we vinden deze gast leuk" Ik weet niet hoe dit op lange termijn gaat werken, maar ik weet wel dat ik altijd obsessief ben voor het geven van meer economische hefboom aan makers, en ik zou dit niet te snel afschrijven als een ongeldig optie.