Używając zmian w całkowitej masie atmosferycznej i ciśnieniu powietrza na powierzchni jako zakładanego czynnika wpływającego na paleoklimat Ziemi w skali czasowej od dziesiątek tysięcy do milionów lat, rozszerzony model NZ został zastosowany do rekonstrukcji dynamiki temperatury powierzchni w kilku kluczowych szerokościach geograficznych: równik, 60 stopni i bieguny. Wyniki za ostatnie 105 milionów lat przedstawiono na dołączonym rysunku. Nasz model zasymulował pierwszy spadek średnich rocznych temperatur polarnych poniżej linii zamarzania około 41-42 milionów lat temu. To dobrze współczesne z wynikami przedstawionymi przez Tripati i Darby w artykule z 2018 roku opublikowanym w Nature Communications, że lód morski (mierzony przez akumulację zanieczyszczeń lodowych z żelaza, IRD) pojawił się w Arktyce po raz pierwszy około 41-42 milionów lat temu: To dostarcza pośrednich dowodów na to, że zaobserwowane, ogromne globalne ochłodzenie w ciągu ostatnich 50 milionów lat było spowodowane dekompresją powierzchni Ziemi z powodu netto utraty masy atmosferycznej do przestrzeni. W miarę jak całkowite ciśnienie planety malało, gradient temperatury między równikiem a biegunami wzrastał, co powodowało znacznie szybsze ochłodzenie biegunów w porównaniu do tropików. Zjawisko to w paleoklimatologii znane jest jako "wzmocnienie polarne", a żaden model klimatyczny oparty na CO2 nie potrafi go poprawnie odtworzyć. To dlatego, że wszystkie standardowe modele zakładają stałe średnie ciśnienie atmosferyczne na powierzchni w czasie!