Powoli ponownie czytam legendarium Tolkiena (z którego Władca Pierścieni jest małą częścią). Całość tej twórczości jest niesamowita i nie ma niczego podobnego... rozmywa inne światy fikcji. Czekaj - twoja historia nie ma wszechstronnej historii/mitologii obejmującej wiele epok, sięgającej aż do mitu stworzenia, szczegółowo opisanej w osobnych tomach? Nie wymyśliłeś najpierw nowych języków i dialektów dla swoich postaci? Nie wypełniłeś jej potężnymi tematami i opowieściami napisanymi w pięknym, archaicznym stylu oraz nie skomponowałeś wierszy i piosenek obok? Nie zajęło ci to wielu dziesięcioleci iteracji? A co z całym niezbadanym terytorium, które wciąż pozostaje? Czy Tom Bombadil jest jednym z Ainur? Gdzie są Entki? Co się stało z dwoma nieodnotowanymi Istari? Czy możemy usłyszeć więcej o tym, jak to było w Cuiviénen, gdy elfy po raz pierwszy się obudziły? Albo zobaczyć światło dwóch drzew Valinoru? Albo wspaniałość jaskiń Aglarond. Jednak to, co najbardziej mnie nurtuje - legendarium Tolkiena jest moim zdaniem konkretnym przykładem szczytu kultury. Czy AI, dzisiaj lub wkrótce, ułatwia osiągnięcie tego szczytu poprzez wzmocnienie zarówno w pisaniu, jak i w ideacji? Czy może utrudnia, gdy szybkie zwycięstwa są kuszące i ~darmowe, a niezależna zdolność do tworzenia jest tłumiona? Jeśli taka twórczość zostanie stworzona ponownie, ale teraz z dużą pomocą AI, czy inspiruje to tę samą cudowność? Co jeśli tysiące z nich pojawi się na żądanie tylko z jednym poleceniem? Dlaczego czujesz się oszukany, gdy dowiadujesz się, że coś, co przeczytałeś, zostało wygenerowane przez AI? Czy to jest przejściowe, czy funkcja zdolności? Czy to jest bylejakość? Czym jest bylejakość? A może cudowność jest nierozłączna z własnym mitem stworzenia, życiową obsesją umysłu takiego jak twój? Tyle pytań.